Bu müzenin önünden nerdeyse her geçişimde, ki son 6 yıldır hergün önünden geçiyorum, neden yaptığımızı hala bilmediğim ve günümüzde de hiçbir örneğine denk gelmediğim ama çocukluğum boyunca ben dahil herkesin yaptığına şahit olduğum bişey geliyo aklıma.
Gökyüzünde uçak yada helikopter görünce elini ağzına götürüp "aaa aaaa aaaa" diye bağırmak.
Adeta anket yapar gibi çok sayıda insana da sormuşluğum var çocukluğunda böyle bişey yapıp yapmadığını. İşin ilginç yanı ne biliyo musunuz?
Büyük küçük demeden herkes, biz çocukken, yani bundan 20 sene ve daha önceleri diyebiliriz, neden yaptığını bilmeden, hatta biri yaptı diye ondan özenip aynısını yapmak suretiyle bu ilginç hareketi yaparmış.
Hatta öyleki, çok iyi hatırlıyorum,
çocukların sokakta özgürce top oynayabildiği zamanlardan birinde, ben küçükken, kuzenlerimle birlikte çok hararetli bi şekilde yakartop oynuyoduk. Gerçi bu oyun için de söylenecek çok şey var, o da başka bi postun konusu olsun:) Sonra, henüz havalanmış ve çok gürültülü bir şekilde yükselen bir uçak gördük. Direk topu yere attığımız gibi sokaktaki bütün çocuklar, sanki yıllardır yerli bir kabileye aitmişiz gibi, ellerimizi ağzımıza götürüp "aaaaaa aaa aaaaaa" diye bağırmaya başladık. Ama öyle böyle bi bağırma değil, aramızda bazıları bildiğin parçalıyo kendini. Sesini duyurunca ne olacaksa sanki:)
Uçak görünce bunu hep tekrarladık bi süre, ama hiçbir zaman sorgulamadık neden böyle yapıyoruz diye. Birimiz unutunca diğerinden hatırladık elimizi ağzımıza götürmemiz gerektiğini:) Evet gerekli bişey gibiydi o zamanlar bizim için. Çünkü bütün arkadaşların yapıyosa vardır bir hikmet diyip senin de yapman gerekirdi. Bu bir oyunun kuralı gibiydi:)
İşte biz böyle şeylerle eğlenerek büyümüşüz, ne güzelmiş..
