Şehir efsaneleri

Zeytin güzel bişiydir. Meyve midir nedir tam olarak sınıflandıramadım ama biz ona kısaca kahvaltılık diyelim o anlar zaten.

Saysan kırk çeşidi vardır. Kıvırcığından tombuluna, çekirdeksizinden ezilmiş hakir görülmüşüne kadar. 
Kimi taş gibi sever, kimi yerken ağzını gözünü ille de buruştursun ister. Öyle manyaklar da var şaka bi yana. 
Bide salamura var çok severim ama niyeyse aklıma hep japonlar geliyo salamura dedikçe. Bak tüylerim diken diken oldu yine.

Nerden nereye işte. Eskiden, yani benim koyun pisliğiyle zeytini henüz ayırt edemediğim kadar eski zamanlardan birinde, bi tanıdığımız anlatırdı, çocuğu zeytini çok severmiş de bahçedeki koyun pisliklerini de zeytin diye toplar toplar yermiş. Valla ben onun yalancısıyım. 

O zamanlar bi şehir efsanesi haline gelmiş, mutlaka her mahallede geyiği dönen bu muhabbetin doğruluğunu ispatlamaya çalışmaktan ziyade "aaaa hakkaten de zeytine benziyo haa, ne salakmış Hasan. Zaten biliyodum onda bi mallık olduğunu ama kestiremiyodum, demekki koyun pisliğindenmiş." gibi inceee çok innncee hesaplar yapardım kuş kafamla. 

Ya hakkaten bizim mahallede herkes salaktı, çocukları da otomatikman salak olmuştu ve hepsi mutlaka çocukluğunda en az bi kere koyun boku yemişti, ya da hayalgücü insana neler düşündürüyodu. İkisinden biri olduğu kesindi.

internetten alıntıdır

Bide geçen gün aklıma geldi. İncir ağacıyla çok haşır neşir olanlar bilir, ham inciri kopartınca (devamında küfür varmış gibi oldu sanki bu cümle, yada bana öyle geldi. ham incirle başlayan bütün cümleler mutlaka küfüre bağlar gibi geliyo) hani süt akar ya incirin ucundan. Böyle vıcık vıcık yapışkan bişi olur. Aman yarabbi en can alıcı kısmı da korkunç derecede kaşındırıyo olmasıdır. Kaşınmaktan isilek çıkarırsın, aşırı dozda kabartma tozuna maruz kalmış enginara döner kolun bacağın yada artık her nereni sürttüysen incir sütüne.

Ben daha deneysel çalışırdım ama. Uhuyla yaptığım çalışmalarımı, muhteviyatında yapışkan olabilcek herşeyde denerdim. Önce elinin üstüne sürersin misal uhuyu, sonra elinin derisini iyi yandan sıkıştırıp ortada birleştirirsin. Hani böyle toto gibi meme gibi olur şekli. Bildin mi? 

Onu da neden yapardık bilmem. Hala kuzenlerde bazen görüyorum bu tip saçma çalışmalar ve gurur duyuyorum kendi neslimle. Demekki sadece kahramanlıklar değil, mallıklar da nesilden nesile aktarılıyomuş diyorum. Hala yanağını eliyle buruşturup üstünü bantlayarak yaşlı gibi görünmeye çalışan, bi çeşit levent kırca makyajı yaptıgını düşünen bi nesil var. Yaşıyolar yani. Demekki hayatta herşey mümkün.

Zeytinle başlayıp nasıl olduysa bişekilde Levent kırcayla biten bu yazım tüm severek ayrılanlara gelsin o zaman da.

Sıkmayın canınızı, olur öyle.