Şimdi sizlere bir simlenme hikayesi anlatıcam. Hikaye diyorum çünkü gerçekten yılan hikayesine döndü. sevgili heelsaremydrugs çok iyi bilir bu hikayeyi :)) Zaten onun gazıyla kendimi simlerin tutkalların içinde bulmuştum :)
Şimdi sizi hikayenin en başına götürüyorum.
Benim bildiğim sim eskiden kuaförlerde topuzun üstüne serpilirdi sadece(çocukken bile haz etmezdim, yok ben istemiyorum sim mim derdim).
Gel zaman git zaman moda olup her yerde çıkıvermeye başladı karşımıza. Kazak, elbise, çorap derken ayakkabılara kadar geldi sıra.
Sonra bi sabah blogları okurken bi baktım herkes çatır çatır tutkal-sim-fırça üçlüsü eşliğinde en kullanmadığı ayakkabısını kobay olarak kullanıp kendi MiuMiu'sunu yapıyo.
Sonra bi baktım hakkaten de güzel oluyo.
E dedim ben niye duruyorumki, öğle arası tam gaz gidip kırtasiyeden simi tutkalı fırçamı kaptığım gibi akşam evde sanatsal çalışmalarıma başladım. Kobay ayakkabı bulma kısmı zaten kolay :)
Zaradan çok severek aldığım ve sıkılıp kenara bıraktıgım günlerden birinde, üstelik de kızımın bana kızgın oldugu günlerden birinde onun tırnak törpüleme çalışmalarına maruz kalmıs Oxford papilerim bu deneysel çalışma için biçilmiş kaftandı.
Tutkalı tabağa boşalttım, 2 kutu gümüş rengi simi de boca ettim içine. Fırçayla karıştırdım bi güzel ve başladım tablomu boyamaya :)
Ju'm da bu sırada hayretler içinde izliyo beni, ben kendimden geçmişim tabi sağlıklı düşünemiyorum o sırada.
Diyoki, "olum bunu böyle boyarsan simi parlamazki, beyaz bişi olur" diyo, adam haklı.
"Yahu dur bi işime karışma, çok güzel olcak çok" diyorum tam gaz tutkal-sim harcını ayakkabıya yedirirken :)
E niye parlamıyo bu?
Bu işte bi iş var, belki akşam olduğu için parlamıyodur diyerek sabahı bekliyorum.
Sağdan bakıyorum, soldan bakıyorum yok ı ıh.
Hangi taraftan bakarsam bakayım parlamıyo bu. Resmen ayakkabının üstüne beton dökmüşüm gibi.
Tamam asiş sakin ol diyorum kendime, bi sakin!
Sonra hemen beni bu işe bulaştıran arkadaşa mail atıp soruyorum
ben nerde hata yaptım? şimdi nasıl çıkarıcam o tutkalı ayakkabıdan?
Kahkahalar eşliğinde cevap yetişiyor:
"allah seni karetmesin, önce tutkalı sürüp sonra tuz serper gibi simi üzerine serpeceksin.
İstersen İstanbul'a gel, zımparalama kısmında yardım ediyim sana:) "
Ayakkabının üzerindeki betonu kazıyıp eski haline dönmesini saglıyorum ama artık o ayakkabıyı göresim bile yok.
Kenarda hala dore simim duruyo, tutkal da var. ayakkabı zaten gani.
Hadi minikkuş diyorum bu sevda bitmez zincirlere vursalar:) mahsun kırmızıgüle burdan selam ederim.
Ayakkabı bu. Siyah deri ve artık kullanılmaktan yorulmuş, inzivaya çekilmiş topuklular.
Yapılacak işlem son derece basitmiş.
Güzeeeelce tutkalı yediriyoruz, sonra üstüne simleri serpiştiriyoruz. 2 kutu sim yetti gitti.
İşte mutlu son budur ^.^
Bu da azimli sıçanın hikayesi.
Ha bu arada bu ayakkabıları giyer miyim ya da nerde giyerim bilmiyorum, ama seyretmesi bile güzel.
Deri bişilerle çok güzel olacağından eminim;)
Öyle ışıl ışılki en azından arada raftan çıkarıp iki bakıp
ulan az uğraşmadım seni yapmak için
der yerine koyarım:)
Yorum Gönder