Senden önce ne puantiye bu kadar sevimliydi,
ne de bu puantiyeli gömleğim bu kadar dar!
Sen hayatıma girdiğinden beri herşey aşırı pembe, kimi zaman kırmızı ama hep yumuşak ve mis kokulu
Tartıda yarım kilo ağır çıksam sinirden kuduruşum ve sen tartıda yüz gram fazla gelsen yüzümdeki gururla karışık mutluluk ise üç aydır sabit.
Hadi biraz hava alalım dediğim zaman evden üç saatte çıkamayışımın,
her alışverişe çıktığımda kendime diye gidip hep sana bişeyler alarak eve dönüşümün ve ne zamanki kendime bişey denemek için kabine girsem daha kazağın bir kolunu sokamadan kabinden ışık hızıyla geri çıkışımın,
eskiden ulu orta yerlerde emzirenleri yadırgarken, şimdi zaman ve mekan tanımadan seni emzirmeye çalışmalarımın,
hatta ve hatta, post yapıcam diye bilgisayarın başına her oturuşumda bişey yazamadan kalkışımın ve artık "yeni post çok yakında blogda hede hödö" gibi sözler veremeyişimin
tek sebebi güzel gözlü bebeğim.
Başka biri bana bunları yaşatsa ağzının ortasına yapıştırırdım kesin.
Nasıl yapıyosun bilmiyorum ama sen beni yordukça ben sana daha çok bağlanıyorum, seni daha çok seviyorum ve ağzını burnunu yemek istiyorum.
İtiraf ediyorum, ben manyağım!
ve evet sen de, o minik sevimli kafasıyla beni kullanan dünyadaki en sevimli bebeksin (oyyyyy resmen hala bebeksin ve sana bebek derken bile ağzımın suyu akıyo^.^)
Dipnot: Bu fotoğraflar da bir ay öncesine ait olup ancak yayınlanacak fırsatı buldular misal. Ben daha ne diyimki :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder